Phoenix in the Rain!

دو تا انبان‌ست، دو تا کیسه، دو تا دهلیز، مثل دو تا بادکنک که هر چی تویشان می‌چپانی باز هم کش می‌آیند... یک دیواره، یک پرده، بین‌شان هست نازک‌تر از برگ، شکننده‌تر از سکوت، باریک‌تر از نگاه... مانده‌ایم مبهوت که چطور جا می‌شود این همه نفرت و محبت، شادی و غم، یکجا توی این دل. چطور کش می‌آید وقتی که دیگر فکر می‌کنی دارد می‌ترکد، وا می‌دهد، پاره می‌شود... وای، وای از آن روز که آن پرده پاره شود و آن دیوار بریزد که کار این دل تمام است...