داشتم ظرف می‌شستم و صدای شبکه سه هم تو glwiz میومد. یه بابایی داشت آواز می‌‌خوند:
... طرف چمن و طواف بستان / بي لاله عذار خوش نباشد
رقصيدن سرو و حالت گل / بي صوت هزار خوش نباشد...
و گوش‌های من اندازه دیش شده بود که ببینم بعدش رو هم می‌خونه یا نه... احساس بامزه‌ایه وقتی صددرصد مطمئنی که یه چیزی اتفاق نمی‌افته ولی با خودت میگی اگه بشه چی میشه!
