عشقولی یونانی

خانم کریستینا دوست جدیدش را آورده‌است آفیس ما که مثلا درس بخوانند. پسر خوب و خوش‌هیکل و کیوتی‌ست. ظاهرا بدجوری هم قاپ دل آبجی ما را دزدیده. آن دخترک یونانی دیوانه که همیشه دارد یک کرمی می‌ریزد و قاه‌قاه می‌خندد و بلند‌بلند با آدمهای نیم متر ‌آن طرف‌ترش حرف می‌زند، حالا تبدیل شده به یک موجود ملوسی که کرشمه در کلامش موج می‌زند و نخودی می‌خندد. اگر یک نفر دیگر گفته بود باور نمی‌کردم. وای که این تغییر چقدر بامزه است. یک جور تابلویی دلداده‌گی در رفتار و گفتارش قلمبه است. کارش از کار گذشته بنده خدا. من و ایمان هم نقش دوتا آدم جنتلمن نایس را بازی می‌کنیم. طفلکی قبل از اینکه شازده بیاید جقدر هندوانه گذاشت زیر بغلمان. وای که من بدجوری دارد خنده‌ام می‌گیرد. حالا الان ایمان هم رفته و من مانده‌ام با این دوتا مرغ عشق. فکر می‌کنم یک جورهایی معذب هستند. دلم نمی‌آید. می‌روم کتابخانه تا راحت باشند...

پ.ن. آخ. فقط فکر کنم که یک نفر باید به این پسر زبان بسته حالی کند که خانم هنوز نه خیر. یعنی که هنوز هیچ کاری صورت نداده. ظاهرا ایشان هم منتظر جناب دکتر خرچنگ هستند...

پ.ن.2: مشکل پ.ن قبلی حل شد به حمد الله. از کتابخانه برگشتم بعد سه ربع. اولین حرفی که می‌زند این است: امیر اون چه کاریه که من تا حالا نکردم و شماها همیشه منو واسه اون مسخره می‌کنید. این را یک جوری می‌گوید که من فقط یک جواب داشته باشم و نگاه می‌کند به آقای پسر. و من می‌گویم: این که تا حالا س.. نداشته‌ای؟ و می‌گوید آره... و بحثش را ادامه می‌دهد با آقای عشقولانه...