Thursday, July 26, 2007


به هم سلام میکنند... با لبخندی از روی اجبار... به هم سلام میکنند در حالی که بینهایت از هم متنفر هستند... نفرتی عمیق و ابدی... و هریک می دانند که آن دیگری نیز تا چه حد در خودش تنفر انباشته کرده برای او... مثل یک انباری باروت....

آدمها به هم سلام میکنند و میگذرند.... با لبخندی تلخ.... از سر اجبار...

3 comments:

Anonymous said...

Just like a curse, just like a stray
You feed it once and now it stays
How it stays

Anonymous said...

قابل درکه و خیلی عذاب آور، دوروبرهر کدوم از ماها یک چنین تجربه ای هست ولی ... نفرت بیش از یک انبار باروته...این نتیجه ای که خودم به تجربه بهش رسیدم نفرت مثل سمه ...روح رو مسموم می کنه و............خودت تا تهشو برو. چقدر خوبه دنیای کورها و کرها ...بالاخره یه حکمتی داشته دیگه.

Anonymous said...

Hate
Im your hate
Im your hate when you want love
Pay
Pay the price
Pay, for nothings fair