Phoenix in the Rain!

یعنی فیلم واقعا در حد ماله مطرح بودش... ایفتییییضاح... این نسخه سینمایی راز داوینچی رو میگم... واقعا خیلی هنر میخواد که داستان به اون توپی رو ورداری، بازیگرای توپی مثل تام هنکس و ژان رنو و آئودری توتو هم داشته باشی با یه کرور بودجه قطعا، بعد یه همچین فیلم مزخرفی تحویل خلق اله بدی... دیالوگا انقده بی احساس و بریده بریده هستن که کف میکنی... روند منطقی داستان کاملا لنگ میزنه و بازی بازیگرا رو که میبینی اصلا باورت نمیشه که این بابا مثلا کسی که خیلیا به عنوان بهترین بازیگر دنیا قبولش دارن... رسما باید به این آقای ران هاوارد نوبل شیمی داد برای تبدیل تام هنکس به [...]!... خیلی وقتا خیلیا میگن که ادبیات همیشه از سینما جلوتره و کاملتر و جذاب تره... مثلا سر نسخه های سینمایی دیوانه از قفس پرید (پرواز بر فراز آشیانه فاخته) و همینطور بارهستی کوندرا یه بار با یه دوستی بحث جالبی داشتیم... اینجا بحث از این جنس نیست... از این مقوله نیستش... بحث عدم پایبندی به اصل داستان هم نیست... بحث اینه که یه کتاب منسجم و پخته رو یه بابایی ورداشته و ازش یه فیلم ساخته که نمره 2.5 از 10 گرفته... فکر کنم به من میدادن بهتر از این می ساختم...